Ο Κρουσώνας διαβά...ΖΕΙ διαφορετικά

Μία ολόκληρη σειρά βιβλίων του Νίκου Καζαντζάκη μας έστειλε ο φίλος της Βιβλιοθήκης του Γυμνασίου Κρουσώνα Γιώργος Ανδρεαδάκης. Ο κ. Ανδρεαδάκης έμαθε για την προσπάθειά μας εμπλουτισμού της Βιβλιοθήκης με νέους τίτλους βιβλίων και δεν έμεινε ασυγκίνητος. Κρουσανιώτης ο ίδιος και με αγάπη για τον τόπο του και την ιστορία του, θέλησε να επιβραβεύσει τα παιδιά του Κρουσώνα για τη δουλειά που έκαναν στη δημιουργία της βιβλιοθήκης αυτής και να τους δωρίσει καλά βιβλία. Τα βιβλία που μας έστειλε αγαπήθηκαν ήδη και θα αξιοποιηθούν φέτος και στη Λέσχη Ανάγνωσης "Ο Κρουσώνας διαβάΖΕΙ διαφορετικά" σε ένα αφιέρωμα στον κρητικό μεγάλο συγγραφέα, μετά από την απήχηση που είχαν από μέλη της Λέσχης και μη, που δανείστηκαν κάποια από αυτά ήδη και τα διαβάζουν. Τον ευχαριστούμε πολύ! 

  Στο "The Sisters" πραγματοποιήσαμε την τρίτη μας συνάντηση  σήμερα, 21/1/2024, τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης "Ο Κρουσώνας διαβάΖΕΙ διαφορετικά", όπου και κόψαμε την πίτα μας. Την πίτα, που είχε δύο φλουριά, είχε φτιάξει η Μαρία Καλλέργη . Το πρώτο φλουρί έπεσε στο μαγαζί που μας φιλοξένησε στην πρώτη μας συνάντηση της νέας χρονιάς και στην Ιωάννα Γωνιανάκη . Το δεύτερο φλουρί κέρδισε η Λυδία Βόγκελ Τσανταρολάκη . Τα δύο τυχερά μέλη μας πήραν από ένα βιβλίο δώρο και την ευχή από όλους μας να είναι πάντα υγιείς και τυχερές.

Στο φιλόξενο και ζεστό "The sisters" στον Κρουσώνα  βρεθήκαμε σήμερα, 21/1/2024 τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης "Ο Κρουσώνας διαβάΖΕΙ διαφορετικά". Τα τραπέζια ήταν γεμάτα κεράσματα από την ιδιοκτήτρια κυρία Ιωάννα Γωνιανάκη. Σπιτικά κέικ, βάφλες με σοκολάτα, τυροπιτάκια, πορτοκαλάδες, καφέδες, κρύες σοκολάτες γέμισαν τα τραπέζια γύρω από τα οποία καθίσαμε για να μιλήσουμε για τα βιβλία μας, στην 3η στη σειρά συνάντησή μας.  Στο στέκι της νεολαίας του Κρουσώνα, το "The Sisters", όμως, δεν ήμασταν μόνο εμείς, ήρθαν και παιδιά από το σχολείο, για να δουν και να χαιρετίσουν τον κύριο Μπάμπη Μαστρογιωργάκη, το διευθυντή της καρδιάς τους και της δικιάς μας. Τα βιβλία απλώθηκαν στο τραπέζι για να επιλέξουν το επόμενο βιβλίο τους τα μέλη μας και ακολούθησε μια πολύ όμορφη συζήτηση. Το λόγο πήρε πρώτη η  Γεωργία Τσαγκαράκη  η οποία μας μίλησε για τον "Τρελο-Γιάννη - τον δια Χριστόν σαλό",  ο οποίος έκανε τον τρελό για να βιώσει την ταπείνωση και για ν

Οι άνθρωποι της Θεσσαλονίκης και της Κρήτης, παρόλο που ζουν στα δύο άκρα της Ελλάδας, πάντα συνδέονταν με συναισθήματα αμοιβαίας συμπάθειας και αγάπης. Έτσι, όταν λάβαμε ένα δέμα με βιβλία από την όμορφη Θεσσαλονίκη, χαρήκαμε ιδιαίτερα! Ο Δημοσθένης Καμπούρης έμαθε από τη Βόρεια Ελλάδα όπου ζει για τη δημιουργία της Βιβλιοθήκης του Κρουσώνα και θέλησε να συμβάλλει στον εμπλουτισμό της με νέους τίτλους. Άλλωστε, ο Δημοσθένης Καμπούρης έχει μια ευαισθησία παραπάνω, καθώς είναι θεολόγος και έχει συγγράψει και ο ίδιος δύο βιβλία.  "Ο έρωτας στην κωλότσεπη"   και  "Στη βροχή με μηχανάκι"  είναι δικά του βιβλία.  Μας έστειλε, λοιπόν, εννέα πολύ ωραία βιβλία από την προσωπική του συλλογή, που ταξίδεψαν μέχρι την Κρήτη, για να έρθουν τελικά στον Κρουσώνα και να χαρίσουν νέες αναγνωστικές εμπειρίες στους μαθητές του Γυμνασίου. Κάποια από αυτά θα αξιοποιηθούν και στη Λέσχη Ανάγνωσης "Ο Κρουσώνας διαβάΖΕΙ διαφορετικά". Τον ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε να ε

Η Δήμητρα Μαρκοπούλου δεν αποχαιρετά τον Κρουσώνα όταν φεύγει, ξέροντας ότι πάντα θα επιστρέφει σε αυτόν, ξέροντας ότι είναι δικός της, αφού όχι μόνο έχει ζήσει και δουλέψει στον τόπο αυτό, αλλά τον έχει μελετήσει, καταγράφοντας τη γλώσσα του μέσα από τις αφηγήσεις των παππούδων και των νεοτέρων στο μεταπτυχιακό της, κουβαλώντας τον έτσι για πάντα στο μυαλό και την καρδιά της. Δεν τη γοητεύει όμως μόνο ο τόπος και η γλώσσα του, δεν αγαπά μόνο τους μαθητές του σχολείου, αγαπά και τους ανθρώπους του Κρουσώνα, και μέσα από τα εργαλεία της δουλειάς της, τα βιβλία, επιζητά το άνοιγμα στο χωριό. Η επαφή με τον κόσμο έρχεται κάθε χρόνο μέσα από την παρουσίαση της δουλειάς των παιδιών στο τέλος και επιπλέον φέτος και μέσα από τη Λέσχη Ανάγνωσης του σχολείου. Η σχέση της Δήμητρας με το βιβλίο όμως, εκτός από εργαλείο δουλειάς, εκτός από πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για τους μαθητές της, εκτός από μέσο να φέρει κοντά τους ανθρώπους και τις ηλικίες, κατέχει και πιο προσωπική αξία για την ίδια.